فلوت آلتو

فلوت آلتو، بعد از پیکولو و فلوت استاندارد کوک دو، عضو سوم خانواده فلوت های کلیددار محسوب می شود.
در یک گروه موسیقی یا ارکستر، به ندرت پارتی برای فلوت آلتو نوشته می شود.

فلوت آلتو، ساز انتقالی

در واقع فلوت آلتو، یک ساز انتقالی است و در کوک سُل قرار دارد. بدین معنا که به اندازه یک فاصله چهارم نسبت به فلوت کنسرت کوک دو (استاندارد) پایین تر قرار می گیرد.
وقتی که شما پارتیتوری برای فلوت آلتو دارید، هر آنچه را که در کاغذ نت برای شما نوشته شده است، اجرا می کنید، ولی نُت های شما به اندازه یک فاصله چهارم پایین تر از آنچه که شما می نوازید صدا می دهند. این وظیفه تنظیم کننده پارت آلتو می باشد که آنرا با توجه به انتقالی بودن این فلوت، به گام صحیح ارکستر ترَنسپوز کند. بدین ترتیب، به عنوان مثال : وقتی که شما نُت دو را در فلوت آلتو می نوازید، نُت سُل اُکتاو پایین تر خود را بصدا در می آورید.

گستره صوتی

یک فلوت آلتوی خوب، در اکتاو پایین دارای صدایی مخملی و گوشنواز است. صدای اوکتاو سوم این فلوت توخالی و هوادار می شود و بسته به سازهای مختلف، کوک نُت های اوکتاو سوم آن معمولا بیش از حد معمول بالا صدا می دهند.
تنظیم کننده برای نوشتن پارت یک فلوت آلتو، معمولا از اکتاو پایین و میانی این ساز استفاده می کند.

در تصویر زیر، تفاوت اندازه یک فلوت آلتو و فلوت باس را ملاحظه می کنید :

طراحی و اندازه

از آنجایی که یک فلوت آلتو تا حد زیادی بزرگ تر از یک فلوت استاندارد کوک دو می باشد، بعضی از سازندگان فلوت، سرساز آلتو را بصورت منحنی عصایی می سازند تا نوازنده با راحتی بیشتری بتواند این فلوت را بنوازد پس لزوماً آنرا بخاطر سرساز J شکلش، با فلوت باس اشتباه نگیرید.